Deze mo
Na dit emotioneel moment was het tijd om te vertrekken en aan ons avontuur te beginnen!
rgen was het EIN-DE-LIJK zover! Om 7 uur opstaan om rond 9 uur in Zaventem aan te komen en te beginnen aan een marathon van knuffels, tranen, lachen, kussen, ... afscheid nemen!
Onderweg naar de gate kwamen we Jill tegen (studente secundair onderwijs Odisee). We kwamen dan te weten dat we samen in hetzelfde gastgezin zouden verblijven, wat een toeval!
Jammer genoeg verliep onze reis niet zo vlotjes...
De vlucht Instanboel - Kathmandu duurde 10 uur in plaats van 6 uur !!
Allereerst waren er door weersomstandigheden in Istanboel veel mensen te laat voor het vliegtuig. Daarbovenop waren er heel wat vluchten afgelast, waardoor deze reizigers met andere vluchten mee moesten met overboeking tot gevolg! (volg je nog?) :)
Hierdoor stonden we 2 uur vast aan de grond, terwijl iedereen al 2 uur klaar zat om te vertrekken. Onze benen waren al stijf voor het vertrek.
And last but not least, heeft het vliegtuig nog eens 45 minuten moeten rondcirkelen boven Kathmandu. Door de dichte mist, kon de piloot niet landen.
Toen we eindelijk aankwamen op de luchthaven van Kathmandu (dat er trouwens uitziet als een verlaten parochiezaal) moesten we nog heel lang wachten op onze valiezen. Als je daar al even staat en de verhalen van de mensen hoort, krijg je toch wat stress. Je had bijvoorbeeld mensen die gedurende 5 dagen, elke dag moesten terug gaan om te zien of hun valiezen nog niet toegekomen waren.
Twee vriendelijke Nepalese vrijwilligers van Projects Abroard kwamen ons met de auto oppikken aan de luchthaven. Toen hebben we kennis gemaakt met het verkeer in Nepal, dat bekend staat om zijn georganiseerde chaos. Dat was best wel schrikken! Zonder gordel, in een kleine auto die maar rijdt waar hij wilt.
Als mensen achter het stuur hier toeteren, is dit gewoon een teken van: 'PAS OP, IK KOM ER AAN! OPZIJ!'